Sadece ...

Sadece içimde acıyan şeyler yok. Kıpırdayan şeyler de var. Bu kıpırdama yüzünden devam edemiyorum kendime. Aklıma her geldiğinde yaşadığım acı var sadece. Onunla konuştuğumdaysa acının yanında o kıpırtı var. Nefret edilesi bir kıpırtı. 

Sadece uzun uzun ağlamak istiyorum böyle durumlarda. Hani yüzüm çok ağlayınca geriliyor ya öyle bir acısı oluyor o noktada. Her ağladığında acıyor, güldüğünde de acıyor. Acı hep seninle oluyor. 

Bir iki damla ağlayabiliyorum sadece. O yarım kalan her şey için yarım bırakıyorum ağlamamı. Hâlâ yarım bırakıyoruz bir çok şeyi. Ayrıyken bile. 

Nefesim yarım kalıyor mesela. Aklımda o olduğu sürece kesik kesik nefesim… Küçük yazışmalarımız oluyor, onlar da yarım kalıyor. Uykularımda yarım kalıyor. Yarım kalmayan şey sesi. Artık konuşurken sesi birden gitmiyor telefonun diğer tarafından. Konuşmuyoruz çünkü. O unutmaktan korktuğum sesini hiç duymuyorum. 

İçimde acıyan, acıtan ne varsa ölsün istiyorum. Ben ölüyorum ama onlar ölmüyor. Biz öldük! Ama onlar yaşıyor..